พระญาณสิทธาจารย์
(สิม พุทธจาโร)
วัดถ้ำผาปล่อง จ.เชียงใหม่ี
ชาติกำเนิดและชีวิตปฐมวัย
ท่านมีนามเดิมว่า สิม วงศ์เข็มมา เกิดเมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน
2452 ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น 14 ค่ำ เดือน 12 ปี ที่บ้านบัว ตำบลสว่าง
อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร บิดามารดาชื่อ นายสาน - นางสิงห์คำ
วงศ์เข็มมา มีพี่น้องร่วมบิดามารดา 10 คน ท่านเป็นคนที่ 5
สิ่งบันดาลใจให้หลวงปู่อยากออกบวชคือ
ความสะดุ้งกลัวต่อความตาย หลวงปู่กำหนด "มรณํ เม ภวิสฺสติ"
มา ตั้งแต่ยังไม่ได้ออกบวชจวบจนสิ้นอายุขัย ของท่าน หลวงปู่ก็ยังใช้อุบายธรรมข้อเดียวกันนี้อบรมลูกศิษย์ลูกหาอยู่เป็นประจำ
เรียกว่า หลวงปู่เทศน์ครั้งใด มักจะมี "มรณํ เม ภวิสฺสติ"
เป็นสัญญาณเตือนภัยจากพญามัจจุราชให้ลูกศิษย์ลูกหาตื่นตัวอยู่เสมอทุกครั้ง
ชีวิตสมณะ การแสวงหาธรรม และปฏิปทา
เมื่อท่านอายุ 17 ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดศรีรัตนาราม
ซึ่งเป็นวัดมหานิกาย ณ บ้านบัว วันที่ 8 กรกฎาคม 2469 ตรงกับวัน
อาทิตย์ แรม 7 ค่ำ เดือน 8 ปีมะโรง โดยมีพระอาจารย์สีทอง เป็นพระอุปัชฌาย์
ถวายตัวเป็นศิษย์ พระอาจารย์มั่น และได้ขอญัตติใหม่มาเป็น
โดยท่านพระอาจารย์มั่นฯ เป็นประธาน และเจ้าคุณธรรมเจดีย์ (จูม
พนฺธุโล) เป็นพระอุปัชฌาย์ ที่วัดป่าบ้านสามผง อำเภอศรีสงคราม
จังหวัดนครพนม เมื่อสามเณรสิมอายุครบบวช ได้เข้าพิธีอุปสมบท
ณ วัดศรีจันทราวาส ตำบลพระลับ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น ในวันที่
16 กรกฎาคม พ.ศ. 2472 ตรงกับ วันอังคารขึ้น 10 ค่ำ เดือน 8
ปีมะเส็ง โดยมีเจ้าคุณพระเทพสิทธาจารย์ (จันทร์ เขมิโย) เมื่อครั้งยังเป็นพระครูพิศาลอรัญญเขต
เจ้าคณะธรรมยุติจังหวัดขอนแก่น เป็นพระอุปัชฌาย์ และมีพระอาจารย์สิงห์
ขนฺตยาคโม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระปลัดดวงจันทร์ เป็นพระอนุสาวนาจารย์
ได้รับฉายาว่า "พุทฺธาจาโร"
ในชีวิตสมณะของท่าน
ได้ปฏิบัติตามคำสั่งสอยขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ว่า
"โสสานิ กังคะ" คือไปเยี่ยมป่าช้าเป็นธุดงควัตร
และที่วัดป่าเหล่างานี้เอง ที่หลวงปูได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมอย่างใกล้ชิดกับท่านพระอาจารย์สิงห์
ขนฺตยาคโม ทั้งได้มีโอกาสมักคุ้นกับพระกรรมฐานองค์สำคัญๆ หลายองค์
เช่น หลวงปู่เทสก์ เทสฺรํสี, หลวงปู่ขาว อนาลโย, หลวงปู่ฝั้น
อาจาโร, หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ, ท่านพ่อลี ธมฺมธโร, ท่านพระอาจารย์มหาบัว
ญาณสมฺปนฺโน เป็นต้น
ปี
พ.ศ. 2479 (พรรษาที่ 8) เมื่อสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (อ้วน ติสฺโส)
แห่งวัดบรมนิวาส กรุงเทพฯ เดินทางไปเยี่ยมเยือนพระอาจารย์สิงห์
ขนุตยาคโมที่วัดจักราช สมเด็จฯ ท่านได้แลเห็นจริยาวัตรของหลวงปู่เกิดชื่นชอบถูกใจ
จึงเอ่ยปากขอตัวหลวงปู่สิม ซึ่งท่านพระอาจารย์สิงห์ท่านก็มิได้ขัดข้อง
หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร จึงได้ร่วมเดินทางมากับสมเด็จฯ ที่วัดบรมนิวาส
มาจำพรรษาและศึกษาพระธรรมวินัย ในสำนักสมเด็จฯ ได้รับความรู้แตกฉานในพระธรรมวินัยมากขึ้น
พร้อมกันนั้นหลวงปู่ก็ได้ทำหน้าที่อบรมสั่งสอนการปฏิบัติธรรมตามแนวทางของพระธุดงค์กรรมฐานให้แก่พระเณรจำนวนมาก
หลวงปู่สิม ได้ธุดงค์ไปในหลายจังหวัด จนการปฏิบัติธรรม ก้าวหน้าขึ้นอย่างมาก
หลวงปู่สิม ได้พักจำพรรษาที่วัดโรงธรรมสามัคคี นานถึงห้าปี
จึงย้ายไปจำพรรษาที่ ถ้ำผาผัวะ อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่
ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่บ้านเมืองอยู่ในสภาพหลังสงคราม โลกครั้งที่
2 หลวงปู่ได้รับรู้ความคับจิตคับใจของบรรดาชาวบ้านทั้งหลาย
หลวงปู่ได้ปลุกปลอบใจของชาวบ้านที่กำลังสิ้นหวังให้กลับมีชีวิตชีวาขึ้นด้วยการหยั่งพระสัทธรรมลงสู่จิตของพวกเขา
เจ้าชื่น สิโรรส ได้อพยพครอบครัวหลบภัยสงครามไปอยู่ที่ถ้ำผาผัวะ
ขณะที่หลวงปู่ธุดงค์ จำพรรษาอยู่ที่ถ้ำผาผัวะ เมื่อสงครามมหาเอเชียบูรพาใกล้จะยุติ
เจ้าชื่น สิโรรส ซึ่งอพยพจากถ้ำผาผัวะ กลับคืน ตัวเมืองเชียงใหม่
ได้กราบอาราธนาหลวงปู่ให้ย้ายเข้ามาพักจำพรรษา ที่ตึกของแม่เลี้ยงดอกจันทร์
กีรติปาล (คิวริเปอร์) ณ ที่นี้เองที่หลวงปู่สิมพบกับลูกศิษย์
คนแรกที่อุปสมบทที่เชียงใหม่คือ พระมหาทองอินทร์ กุสลจิตฺโต
ซึ่งต่อมาก็ได้เป็นเจ้าอาวาสวัด "สันติธรรม" เมื่อสงครามสงบ
เจ้าของบ้านคือ แม่เลี้ยง ดอกจันทร์ และลูกหลานที่อพยพหลบภัยสงครามไปจะกลับคืน
ถิ่นฐานเดิม หลวงปู่จึงปรารภเรื่องการสร้างวัด คุณแม่นิ่มนวล
สุภาวงศ์ เกิดศรัทธาขึ้นมาอย่างแรงกล้า ที่จะสร้างวัดถวายหลวงปู่
"วัดสันติธรรม"จึงได้ถือกำเนิดขึ้น
ช่วงปี
พ.ศ. 2498-2403 หลวงปู่ได้จำพรรษาที่วัดสันติธรรม จังหวัดเชียงใหม่
จนต้นปี พ.ศ. 2503 หลวงปู่จึงย้ายไปภาวนาที่ถ้ำปากเปียงบ่อยครั้ง
ปี พ.ศ. ได้พบถ้ำผาปล่อง ซึ่งเป็นบ้านสุดท้ายในการบำเพ็ญภาวนาในชีวติของท่าน
ปี พ.ศ. 2504 ท่านพระอาจารย์ลี ธมฺมธโร ได้ถึงแก่มรณภาพ หลวงปู่ได้ช่วยอยู่ดูแลวัดอโศการาม
ในฐานะรักษาการเจ้าอาวาส จนกระทั่งปี พ.ศ. 2508 ปี พ.ศ. 2509
หลวงปู่ได้รับการขอร้องจาก ท่านเจ้าคุณนิโรธธรรมรังษี ให้ช่วยรับตำแหน่งรักษาการ
เจ้าอาวาส วัดป่าสุทธาวาส อยู่ 1 พรรษา
ระหว่าง
พ.ศ. 2506-2509 หลวงปู่ได้มีปัญหาอาพาธด้วยโรคไตมาตลอด พ.ศ.
2510 หลวงปู่จึงได้ตัดสินใจวาง ภารกิจต่างๆ โดยลาออกจากตำแหน่งเจ้าอาวาสทุกวัดที่ท่านดูแลอยู่
จากนั้น ท่านก็มาจำพรรษา ณ ถ้ำผาปล่องตลอดมา
หลวงปู่มีเมตตาอย่างล้นเหลือต่อลูกศิษย์
เป็นผู้มีความเด็ดเดี่ยวเข้มแข็ง อดทน พูดจริง ทำจริง ถือสัจจะมั่นคง
เป็นผู้ไม่มากโวหาร หลวงปู่ได้รับสมณศักดิ์ "พระครูสันติวรญาณ"
ในวันที่ 5 ธันวาคม 2502 และได้รับพัดยศโดยเลื่อนจากสมณศักดิ์ที่
"พระครูสันติวรญาณ" เป็น "พระญาณสิทธาจารย์"
ในวันที่ 12 สิงหาคม 2535 และในคืนวันที่ 13 สิงหาคม 2535
พระเณรพร้อมด้วยอุบาสกอุบาสิกา ได้พร้อมใจกันเจริญพระพุทธมนต์
ฉลองสมณศักดิ์ถวายหลวงปู่ ที่ถ้ำผาปล่อง หลังจากเจริญพระพุทธมนต์หลวงปู่ได้กลับเข้ากุฏิที่พักด้านหลังภายในถ้ำผาปล่อง
และได้มรณภาพในเวลาประมาณ ตีสาม สิริรวมอายุของหลวงปู่ 82
ปี 9 เดือน 19 วัน อายุพรรษา 63 พรรษา
ธรรมโอวาท
๑. มีทุกข์อย่าบ่น ทนเอา
๒.อย่าประมาทเรื่องความตาย
ให้เร่งภาวนาทำจิตให้หมดกิเลส หมดทุกข์ หมดร้อนให้ได้ก่อนความตายจะมาถึง
ภาพพระธาตุ
แหล่งข้อมูล-ภาพประกอบ:
วัดสันติธรรม. 2548. 50 ปี สันติธรรมานุสรณ์.
กลางเวียงการพิมพ์, เชียงใหม่ |
เนื้อหาภายใน
หน้าแรก 
คำนำ
บอกกล่าว